ကၽြန္မ အခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားရင္းရွိေနတုန္းပဲ။ ဒီေန႔ ယုဇနဥယ်ာဥ္ျမိဳ႕ေတာ္ကို သြားျပီးအလည္ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာဟာ အခုဆိုလူေတြ အိုးအိမ္ေတြစည္ကားလို႔။ ဒါေပမယ့္ အျပန္လမ္းကမ္းနားဘက္မွာ အို.. တကယ့္ရွည္လ်ားက်ယ္၀န္းလွတဲ့အမိႈက္ပံုၾကီးက ပင္လယ္ျပင္လို ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ေတြမွမနည္းဘဲ.. အဲဒီေပၚမွာမွ လူေနအိမ္တခ်ိဳ႕ေနေနၾကတယ္။ ပလတ္စတစ္အမိႈက္ပံုၾကီးေပၚက ျဖတ္သန္းလာတဲ့ေလထုဟာ မ်က္ႏွာေပၚရိုက္ခတ္လာေနတယ္။ အဟြတ္ ဟြတ္ ဟြတ္! ျပည္တြင္းခရီးရွည္ထြက္တဲ့အခါဆို ပိုလုိ႔ေတာင္သိသာေနပါတယ္။ ရထားျဖင့္ ခရီးသြားတဲ့အခါ ျမိဳ႕ေတြရြာေတြရဲ႕ အစနားေရာက္ရင္ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ေတြမ်ားတန္းဆီကာ.. ရထားလမ္းေဘးေတာက္ေလွ်ာက္ ျမိဳ႕တံတိုင္းေတြလိုဘဲ ကာရံလို႔.. အဲ..ျမိဳ႕(သို႔) ရြာကထြက္သြားရင္ေတာ့ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္တံတိုင္းၾကီးလည္းဂိတ္ဆံုးသြားေရာ့တယ္။
ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ေတြဟာ ေၾကမြပ်က္ဆီးမလြယ္လို႔ သိပ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ I Hate Plastic Bags. မီးရိႈ႕ပစ္လို႔ကလည္း ေလ pollution ၊ ေရေမ်ာရင္ ေရ pollution ၊ ေျမျမႈပ္ရင္လည္း ေျမ pollution ျဖစ္မွာေပါ့။ ဒီ pollution ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ? ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ေတြကို ဒံုးပ်ံထဲထည့္ျပီး အာကာသထဲပဲလႊတ္လိုက္ရမလား? အာကာသထဲေရာက္ ေအာက္ဆီဂ်င္မျပတ္ခင္ ကုန္လုခင္ခင္မွာ ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္ရမလား? အာ.. ဒါဆို အစအနေတြ ကမာၻေပၚျပန္မက်ေလာက္ဘူးထင္တယ္။ အို.. ျဂိဳလ္သားေတြ ဆိုတာမ်ားရွိခဲ့ရင္ အာကာသ pollution ဆိုျပီး စိတ္ဆိုးၾကဦးမလား?
(((Too Expensive anyway!))) အဲလို အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြးေတြနဲ႔ သန္႔ရွင္းမယ့္ နယ္ေျမေနရာ အသစ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း.. ဒီပံုေလးဖန္တီးျဖစ္တယ္။
ပံုကိုအျမန္ေရးဆြဲရင္းနဲ႔ လက္ရာကျဖစ္ကလက္ဆန္းဆန္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာေလးပဲအဓိကခံစားရင္း ပံုရဲ႕လက္ရာကိုေတာ့ ျဖည့္ေတြးၾကည့္ေပးၾကပါလို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္။
လက္ရွိ plastic bags pollution အေနအထားေတြထက္ ေနာက္ေနာင္ pollution ေလ်ာ့နည္းေစရန္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ လူထုကိုတိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
(((( ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလွ်ာ့သံုးၾကပါစို႔))))
ျမန္မာျပည္ၾကီးကို စည္းကမ္းရွိျပီး သာယာလွပေစခ်င္တယ္။
(((လက္ဖက္ရည္ကို ပါဆယ္၀ယ္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး))) ထိုင္ေသာက္ပါ့မယ္။
(((အျပင္ကဟင္းေတြကို ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္နဲ႔ ပါဆယ္၀ယ္မစားေတာ့ပါဘူး))) ခ်ိဳင့္ဆြဲပါ့မယ္။
(((“စတားကိုလာ”လည္း ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္နဲ႔ ၀ယ္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး))) ပုလင္းေမာ့ပါ့မယ္။ :D
I am still enjoying my stay in Myanmar. Recently, together with my family, I went to Yuzana Garden City in the suburbs of Yangon which seemed quite well populated and well settled. It was a joyful visit until we returned...Oh! we were surrounded by horrendous piles and piles of plastic bags. It was like we were in the middle of a plastic ocean. There are even makeshift huts on those plastic card dumps. I can almost feel and sense the air that travelled through those discarded plastic bags...cough, cough, cough! That scene reminded me of long journeys I have taken not long ago. On both sides of the railway tracks from Yangon to Mandalay there were piles of plastic bags whenever we approach towns and cities. This rather unpleasant scene only ends when the train moves away from those towns and cities. It’s as if they were a sign that we were approaching human settlement.
It is really upsetting that plastic bags cannot decay or dematerialise easily. I HATE PLASTIC BAGS. Burn them and we get air pollution. Dump them in water and we get water pollution. Bury them in ground and we are creating toxic land. Perhaps we should put them in a rocket and shoot it into the space, making it explode a bit far from earth. May be aliens might complain of space population??? Too expensive anyway!
While thinking of silly ways to address the problem, I created the above artwork. It was done in a short space of time as I was over enthusiastic to convey my message, so please be understanding of that and enjoy the main theme of it.